حواشی ترخیص ۸۳۰ هزار موتور فرسوده از پارکینگ‌های کشور
از یکشنبه ۱۸ آبان ماه پلیس راهور ناجا طرحی را که با دستور فرمانده ناجا مطرح شده بود، اجرا کرد تا موتورسیکلتهایی را که در سالیان گذشته به دلایل مختلف مثل تخلف‌های راهوری، انتظامی، آگاهی و دستور مقام قضایی توقیف شده‌اند، آزاد کند.
سه روز بعد از شروع این طرح رئیس پلیس راهور ناجا برای بازدید از نحوه اجرای طرح مذکور به یکی از این پارکینگ‌ها رفت تا اجرای این طرح را از نزدیک مشاهده کند، ما هم به آنجا رفتیم تا ببینیم چه اتفاقی در حال رخ دادن است؛ طرحی که در نگاه اول اقدام مثبتی برای صاحبان موتورسیکلتهایی است که سال‌ها موتورسیکلت‌شان در پارکینگ‌ها خاک خورده است. این مالکان با دریافت تخفیف‌های ویژه موتورسیکلت خود را پس می‌گیرند و دوباره به کف شهر‌ها می‌برند.
در حاشیه این بازدید سردار سید کمال هادیانفر رئیس پلیس راهور ناجا گفت: یکی از معضلات اصلی ما، توقیف بیش از ۸۳۰ هزار موتورسیکلت بود که از سال ۹۰ در پارکینگ‌های سراسر کشور هستند.
وی ادامه داد: این موتورسیکلتها در پارکینگ‌های یک هزار و ۳۴۷ شهر به دلایل مختلفی متوقف بودند که عمده تخلفات آن‌ها تخلفات راهور بوده است. موانعی در این راه وجود داشت که بر اساس تمهیداتی که اتخاذ شد، سرانجام تصمیم به ترخیص فوق العاده این موتورسیکلتها گرفته شد.
سردار هادیانفر بیان کرد: هزینه نگهداری موتورسیکلت در پارکینگ سالی حدود یک میلیون تومان است که با این طرح به ازای هر سال نگهداری چیزی حدود ۲۲۰ هزار تومان باید پرداخت شود. ما از رانندگان و مالکان این موتورسیکلتها می‌خواهیم که از این فرصتی که ایجاد شده، نهایت استفاده را بکنند.
رئیس پلیس راهور ناجا ادامه داد: فرصت ترخیص این موتورسیکلتها تا ۱۷ دی ماه است که می‌خواهیم مالکان هرچه سریعتر اقدام به این کار کنند و در آینده نزدیک نیز چنین طرحی را برای ترخیص خودرو‌های توقیفی اجرا خواهیم کرد.
در بین ردیف‌های طولانی این موتورسیکلتها قدم می‌زدم که چند نکته نظرم را جلب کرد. اول اینکه بیشتر آن‌ها کاربراتوری هستند که میزان آلایندگی آن‌ها چند برابر موتور‌سیکلت‌های انژکتوری است، دوم اینکه اکثر آن‌ها فرسوده هستند که زمان اسقاطشان فرا رسیده و این موضوع هم از زنگ زدگی‌های آن‌ها و پلاک هایشان کاملا مشخص بود و بسیاری از پلاک‌های موتور‌سیکلت‌های آن‌ها دیگر تولید نمی‌شوند و منسوخ شده هستند.
چند سوال در ذهنم به وجود آمد اینکه چرا باید این موتورسیکلتها ترخیص شوند، مگر بعد از پایان عمر یک وسیله حمل و نقل نباید اسقاط شود و اینکه آیا راهی وجود نداشت که حداقل موتور‌سیکلت‌های فرسوده با موتور‌سیکلت‌های نو که آلایندگی کمتری هم دارند، جایگزین شوند.
در همین حین چند نفر از افرادی را دیدم که برای دریافت موتور‌سیکلت‌های خود آمده بودند، به سراغ نفر اول آن‌ها رفتم که گفت: موتورسیکلتم طرح هوندا و تولید سال ۸۷ است و در سال ۹۵ به دلیل استفاده نکردن از کلاه کاسکت توسط مأموران راهنمایی و رانندگی توقیف شده، آن موقع قیمت موتورسیکلت کم بود و دیگر برای ترخیصش مراجعه نکردم.
موتورسیکلت این فرد ۱۲ سال از عمرش گذشته بود و نیاز بود که اسقاط شود، اما او خوشحال از اجرای این طرح و کاهش مبلغ پرداختیش بود، زمانی که از او پرسیدم دوست داشتی این موتورسیکلت را از شما تحویل می‌گرفتند و به صورت قسطی یک موتورسیکلت نو و کم مصرف تحویل می‌گرفتی؟ اظهار کرد: بله، اگر این کار را می‌کردند هم یک موتورسیکلت نو داشتم و هم اینکه آلودگی کمتر و دردسر کمتری داشت که متأسفانه این اتفاق نیفتاده و باید خوشحال باشم از اینکه موتور خودم را می‌توانم پس بگیرم.
نفر دوم گفت: موتورسیکلت من مدل سال ۹۰ است و کاربراتوری، مدتی است که بیکار بودم و بعد از اینکه موتورم را از بین این موتور‌ها پیدا و ترخیصش کنم، دوباره به پیک موتوری بر می‌گردم تا بتوانم برای خودم درآمدی داشته باشم، اما ای کاش می‌توانستم یک موتورسیکلت نو به صورت قسطی و بدون سود تحویل بگیرم تا بتوانم راحت‌تر کسب درآمد کنم.
افراد دیگری هم که برای ترخیص موتورسیکلت‌هایشان آمده بودند بر این موضوع اتفاق نظر داشتند که موتورسیکلت‌هایشان میزان آلایندگی بالایی دارد و بهتر بود موتورسیکلت کم مصرف و انژکتوری را خریداری کنند، اما چون حمایتی از آن‌ها نمی‌شود مجبور به استفاده مجدد از همین موتورسیکلتها هستند.
